Model Averaging for Volatility Forecasting, Option Pricing and Asset Allocation

In this thesis the problem of model uncertainty is under scrutiny along with its implications in attaining optimal forecastability. To account for that averaging techniques are adopted including Bayesian model averaging, Bayesian Approximation and Thick Modelling. After an introductory chapter and a second one where some of the most celebrated conditional-volatility modelling proposals are discussed the third chapter investigates volatility forecasting and its direct association to option pricing. Some novel approaches to perform averaging are suggested here including variations of the predetermined methods together with more sophisticated algorithmic propositions such as Neural Networks. The fourth chapter extends the focal point of averaging to the whole predictive volatility density as this can be inferred first from derivatives on the underlying volatility index and second directly from the asset class under consideration (here the equity index) using bootstrap based - GARCH type models. The fifth chapter introduces some widely used variable selection techniques to the Finance continuum while averaging schemes once more are used in order to avoid model misspeci cation risk. Extensions to a nonlinear regression framework are also suggested while investment strategies are implemented in all chapters substantiating the ultimate supremacy of averaging schemes against single model alternatives. The last chapter concludes the research and makes some future suggestions for additional investigation

Mechanisms of subcellular membrane trafficking

Οι μεταφορείς, είναι διαμεμβρανικές πρωτεΐνες μέσω των οποίων πραγματοποιείται η διακίνηση θρεπτικών συστατικών, μορίων σηματοδοτών ή άλλων ουσιών εντός και εκτός του κυττάρου. Αυτό τις καθιστά απαραίτητα μόρια για την επικοινωνία του κυττάρου με το περιβάλλον. Τα τελευταία χρόνια, γενετικά, βιοχημικά και βιοφυσικά δεδομένα που προέρχονται από τη μελέτη αρκετών μεταφορέων, συνέβαλλαν στην κατανόηση των σχέσεων δομής-λειτουργίας και των μηχανισμών αναγνώρισης και μεταφοράς υποστρώματος. Παρά τις εξελικτικές, δομικές και λειτουργικές διαφορές τους, όλοι οι μεταφορείς χρησιμοποιούν έναν κοινό μηχανισμό εναλλασσόμενης πρόσβασης, όπου μια θέση πρόσδεσης υποστρώματος εναλάσσεται μεταξύ πολλαπλών διαμορφώσεων προκειμένου να μεταφέρει ένα υπόστρωμα από τη μία πλευρά της μεμβράνης στην άλλη. Αυτός ο βασικός μηχανισμός που διεξάγεται από δυναμικές κινήσεις του κύριου διαμεμβρανικού σώματος και υποβοηθείται από την ευελιξία υδρόφιλων βρόχων, συναντάται σε διάφορες παραλλαγές, γνωστές ως rocker-switch, rocking-bundle και μηχανισμός elevator. Μία από τις μεγαλύτερες οικογένειες δευτερογενών μεταφορέων είναι η υπεροικογένεια amino acid/polyamine/organocation (APC), η οποία περιλαμβάνει μεταφορείς που λειτουργόυν ως συμμεταφορείς διαλυτής ουσίας-κατιόντος και αντιμεταφορείς διαλυτών ουσιών με μεγάλη ποικιλία υποστρωμάτων. Η οικογένεια Nucleobase Cation Symporter 1 (NCS1) αποτελεί μία από τις πιο καλά μελετημένες υποοικογένειες της APC υπεροικογένειας, και εκπρόσωποί της συναντώνται σε προκαρυωτικούς οργανισμούς, μύκητες και μερικά φυτά. Αυτό οφείλεται στην πληθώρα γενετικών και βιοχημικών δεδομένων που αφορούν μέλη της οικογένειας σε μύκητες, καθώς και σε εκτεταμένες δομικές και βιοφυσικές μελέτες ενός βακτηριακού ομολόγου, του συμμεταφορέα υδαντοΐνης/Na+ , Mhp1. Η οικογένεια NCS1 δεν έχει αντιπροσώπους στα θηλαστικά, κάτι που την καθιστά ιδανική για τη στόχευση ειδικών φαρμάκων κατά των μικροβιακών παθογόνων. Οι μεταφορείς της οικογένειας NCS1 αποτελούνται από 12 διαμεμβρανικά τμήματα (ΔΤ) με δομή α-έλικας, που συνδέονται με σχετικά μικρές ενδιάμεσες αλληλουχίες και έχουν κυτταροπλασματικά αμινο- και καρβοξυτελικά άκρα. Τα ΔΤ1-10 οργανώνονται σε μια δομή ανεστραμμένης επανάληψης ανά 5 (5-helix intertwined inverted repeat; 5HIRT) που ονομάζεται αλλιώς και LeuT-fold, και συναντάται σε μεταφορείς πολλών διαφορετικών οικογενειών που εμπλέκονται στη μεταφορά νευροδιαβιβαστών, σακχάρων, αμινοξέων ή φαρμάκων. Τα δύο τελευταία διαμεμβρανικά τμήματα (11 και 12) μερικών μεταφορέων που έχουν παρόμοια δομή με τον LeuT, φαίνεται να εμπλέκονται vi στον ολιγομερισμό, παρά στο μηχανισμό λειτουργίας τους αυτό καθαυτό. Παρόλα αυτά, δεν υπάρχουν επαρκή δεδομένα για το δομικό ή/και λειτουργικό τους ρόλο. Μεταφορείς που ανήκουν στην οικογένεια NCS1 στους μύκητες, είναι από τους πιο καλά μελετημένους σε γενετικό, βιοχημικό και κυτταρικό επίπεδο. Δομικά μοντέλα μυκητιακών μεταφορέων NCS1 βασίζονται σε πολλές διακριτές κρυσταλλικές δομές του βακτηριακού ομολόγου Mhp1 και υποστηρίζονται από γενετικές μελέτες που προκαθόρισαν τη θέση δέσμευσης του υποστρώματος και τα πιθανά στοιχεία που δρουν σαν πύλες, καθορίζοντας την εξειδίκευση. Πιο συγκεκριμένα, ένα σημαντικό εύρημα που προέρχεται από έρευνα του εργαστηρίου μας πάνω στους μυκητιακούς μεταφορείς της NCS1 οικογένειας (τόσο σε μέλη της Fcy όσο και της Fur υποοικογένειας) είναι ότι η εξειδίκευση δεν καθορίζεται μόνο από κατάλοιπα που βρίσκονται στο σημείο πρόσδεσης του υποστρώματος (ΔΤ1, ΔΤ3, ΔΤ6 ή ΔΤ8) αλλά και από δυναμικές κινήσεις του τμήματος ΔΤ9-ΔΤ10 που δρα σαν εξωκυτταρική πύλη. Σε αυτή τη διατριβή, παρέχουμε πειραματικά και in silico δεδομένα που αποδεικνύουν ότι η ενδοκύτωση, η λειτουργία και περιέργως η εξειδίκευση του FurE, ενός μεταφορέα του Aspergillus nidulans που ανήκει στην NCS1 οικογένεια και μεταφέρει ουρακίλη-αλλαντοΐνη και ουρικό οξύ, εξαρτάται από δυναμικές αλληλεπιδράσεις των άμινο- και καρβοξυτελικών άκρων μεταξύ τους και με το βασικό σώμα του μεταφορέα. Πιο συγκεκριμένα, τα καρβοξυτελικά άκρα εμπλέκονται σε ενδομοριακές δυναμικές αλληλεπιδράσεις που είναι απαραίτητες για την εκλεπτυσμένη ρύθμιση των πυλών που ελέγχουν την επιλογή των υποστρωμάτων. Πραγματοποιώντας Μοριακές Δυναμικές (ΜΔ) και αναλύσεις μεταλλαγών στο γονίδιο του μεταφορέα, υποθέσαμε ότι αυτό συμβαίνει μέσω αλληλεπιδράσεων των κυτταροπλασματικών ουρών με ενδοκυττάριες θηλιές, οι οποίες με τη σειρά τους επηρεάζουν τη διαδικασία διαλογής υποστρωμάτων μέσω των πυλών στην εξωκυττάρια πλευρά της πλασματικής μεμβράνης. Επιπρόσθετα, τα αποτελέσματά μας έδειξαν ότι αυτές οι αλληλεπιδράσεις εξαρτώνται άμεσα από το pH. Στη συνέχεια, αξιοποιώντας τις πληροφορίες από εκτεταμένες αναλύσεις ΜΔ, πραγματοποιήσαμε συστηματική και στοχευμένη λειτουργική ανάλυση μεταλλαγών στο μόριο του μεταφορέα FurΕ, προκειμένου να χαρακτηρίσουμε το μονοπάτι μετατόπισης του υποστρώματος κατά τη διάρκεια της μετάβασής του από τις διακριτές διαμορφώσεις του. Επιπροσθέτως, παρέχουμε πειραματικά στοιχεία που δείχνουν πως η ταυτότητα των αμινοξέων που απαρτίζουν τα δύο τελευταία ΔΤ του FurE, δεν καθορίζει την κατάλυση της μεταφοράς. Ωστόσο, ένα συντηρημένο κατάλοιπο τυροσίνης είναι απολύτως απαραίτητο για τη σωστή στόχευση του μεταφορέα στην πλασματική μεμβράνη. Στο τελευταίο μέρος αυτής της δουλειάς, συνδυάζουμε βιοφυσικές τεχνικές και υπολογιστικές μεθόδους για να καταλάβουμε σε βάθος το μηχανισμό που διέπει το λειτουργικό vii ρόλο των κυτταροπλασματικών άκρων στη διαλογή και μεταφορά του υποστρώματος, κάτι που φαίνεται να αντικατοπτρίζει ένα γενικότερο μηχανισμό που χαρακτηρίζει τους μεταφορείς της APC υπεροικογένειας. Το σύνολο της διατριβής αυτής, υποστηρίζει την ευρύτερη ιδέα ότι το μέγεθος των άκρων των ευκαρυωτικών μεταφορέων αυξήθηκε κατά τη διάρκεια της εξέλιξης, προσδίδοντας περισσότερους διακριτούς τρόπους ρύθμισης της λειτουργίας τους.Transporters are membrane proteins that mediate the import and export of nutrients, metabolites, signaling molecules or drugs in and out of cells, and thus are essential for their communication with the environment. In the recent years, genetic, biochemical and biophysical data for several transporters have come to provide us with new knowledge concerning structure-function relationships and mechanisms of substrate recognition and transport. Despite their evolutionary, structural and functional differences all transporters use an alternating-access mechanism where a substrate binding site, in allosteric co-operation with gating domains, alternates between multiple conformations for receiving and delivering specific substrate(s) from one side of the membrane to the other. This basic mechanism, carried out by dynamic movements of the main transmembrane body and assisted by the flexibility of interconnecting hydrophilic loops, exists in different variations, known as the rocker-switch, the rocking-bundle or the elevator sliding mechanisms. One of the largest families of transporters is the amino acid/polyamine/organocation (APC) superfamily, which includes members that function as solute:cation symporters and solute:solute antiporters with varying specificities. The Nucleobase Cation Symporter 1 (NCS1) family consists one of the best-studied subfamilies of the APC superfamily and is present in prokaryotes, fungi and some plants. This is due to a plethora of genetic and biochemical findings concerning fungal members of the family, as well as, extensive structural and biophysical data concerning a bacterial homologue, namely the benzyl-hydantoin/Na+ Mhp1 symporter. Absence of NCS1 homologues in mammals makes this family an ideal, highly specific gateway to target nucleobase-specific drugs to microbial pathogens. NCS1 proteins consist of 12 transmembrane α-helical segments (TMS) interconnected with rather short loops and cytosolic N- and C-termini. TMSs 1-10 are arranged as a 5-helix intertwined inverted repeat (5HIRT), the so called LeuT-fold, also found in different transporter families involved in neurotransmitter, sugar, amino acid or drug transport. The last two TMSs (11 and 12) in all LeuT-like proteins seem to be crucial for the oligomerization state of some NCS1-similar transporters, rather than being involved in the mechanism of transport. However, formal evidence for their structural and/or functional role is missing. Fungal NCS1 proteins are among the best-studied transporters at a genetic, biochemical and cellular level. Structural models of fungal NCS1 transporters, based on several distinct crystal structures of the bacterial homologue Mhp1 are fully supported by genetic studies that identify the substrate binding site and putative gating elements determining specificity. More specifically, a major novel finding that has originated from our work on fungal NCS1 transporters (both on Fur and Fcy ix members) is that substrate specificity is determined not only by residues of the substrate binding site (TMS1, TMS3, TMS6 or TMS8), but also by dynamic movements of the TMS9-TMS10 region, acting as an outward-facing gate. In work described herein, we provide experimental and in silico evidence that the turnover, function, and interestingly, the specificity of an Aspergillus nidulans NCS1 homologue, namely the FurE uracil-allantoin-uric acid transporter, depends on dynamic interactions of the N- and C-terminal cytoplasmic regions with each other and the main body of the transporter. We specifically show that the N- and C-terminal domains of FurE are involved in intramolecular dynamics critical for the fine regulation of the mechanism of gating that controls substrate selection. Using Molecular Dynamics (MD) and mutational analysis we postulate that this occurs via interactions of the cytoplasmic tails with the cytoplasmic loops, which in turn affect the gating process at the extracellular side of the plasma membrane (PM) in a pH-dependent manner. Next, using the information from extensive MD analysis, we performed a targeted systematic mutational and functional analysis to characterize the substrate translocation trajectory in FurE, during its transition from the outward-open to the inward-open conformation. Additionally, we provide experimental evidence that the nature of the amino acid residues of the last two transmembrane domains of FurE is not critical for the transport catalysis. However, a single tyrosine residue is absolutely necessary for the proper trafficking of the transporter to the plasma membrane. Finally, in the last part of this work we wanted to combine biophysical techniques and computational modeling in order to better understand the mechanism underlying the functional role of cytoplasmic tails in substrate selection and translocation, which seems to reflect a more general mechanism that controls APC transporters. In general, our work supports the emerging concept that the size of eukaryotic transporter termini increased during evolution and adds more and different modes of regulation

The cytoplasmic C-terminal region of NCS1/FUR transporters has a dual role in endocytosis and transport

Οι μεταφορείς Fur αποτελούν υποοικογένεια των NCS1 μεταφορέων που εμπλέκονται στην πρόσληψη νουκλεοτιδικών βάσεων στα βακτήρια, στους μύκητες και σε μερικά φυτά. Οι πρωτεΐνες Fur (FurA-G) του Aspergillus nidulans περιλαμβάνουν κύριους ή δευτερεύοντες μεταφορείς εξειδικευμένους για την πρόσληψη ουρακίλης, 5-φθοροουρακίλης, αλλαντοΐνης ή/και ουρικού οξέος. Υπερεκφρασμένες από έναν ισχυρό υποκινητή, χιμαιρικές Fur πρωτεΐνες σημασμένες με GFP στο καρβοξυτελικό άκρο εντοπίζονται στην πλασματική μεμβράνη και εμφανίζουν διαφορετική ευαισθησία στην ενδοκύτωση. Σε αυτή την εργασία, ερευνήθηκε ο ρόλος του καρβοξυτελικού άκρου στην ενδοκύτωση και τη λειτουργία, χρησιμοποιώντας τον μεταφορέα αλλαντοΐνης (FurA), ουρακίλης (FurD) και αλλαντοΐνης/ουρακίλης/ουρικού οξέος (FurE). Αποκοπή του καρβοξυτελικού άκρου αυτών των μεταφορέων οδήγησε σε σταθεροποίησή τους στην πλασματική μεμβράνη κάτω από όλες τις συνθήκες που μελετήθηκαν, υποδηλώνοντας την ύπαρξη cis-δρώντων στοιχείων απαραίτητων για την ελεγχόμενη ενδοκύτωσή τους. Συστηματική ανάλυση μέσω μεταλλαξιγένεσης έδειξε ότι αυτή η σταθεροποίηση οφείλεται στην γενετική έλλειψη συγκεκριμένων καταλοίπων λυσίνης που εντοπίζονται στην αλληλουχία αποκοπής, αποτελώντας ισχυρή ένδειξη ότι η ουβικουιτινιλίωση είναι η πρωταρχική μοριακή τροποποίηση απαραίτητη για να προκαλέσει ενδοκύτωση. Ωστόσο, η αποκοπή των καρβοξυτελικών άκρων οδήγησε, επίσης, σε τροποποίηση της λειτουργίας των μεταφορέων Fur. Αυτό υποδεικνύει ότι το καρβοξυτελικό κυτταροπλασματικό άκρο των Fur περιέχει απαραίτητα στοιχεία για τη μεταφορά του υποστρώματος. Το εάν αυτά τα στοιχεία επηρεάζουν άμεσα το μηχανισμό μεταφοράς, ή τροποποιούν τον ομοδιμερισμό των Fur ή την αλληλεπίδραση με άλλες πρωτεΐνες, χρίζει περαιτέρω μελέτης.Fur transporters are a subfamily of NCS1 transporters involved in nucleobase intake in bacteria, fungi and some plants. Aspergillus nidulans Fur proteins (FurA-G) include major or minor transporters specific for the uptake of uracil and 5-fluorouracil, allantoin or/and uric acid. Overexpressed via a strong promoter, chimeric Fur proteins tagged C-terminally with GFP are localized in the plasma membrane and display different internalization sensitivities under endocytic conditions. Here, the role of the C-terminal domain in endocytosis and function was investigated using the FurA (allantoin), FurD (uracil) or FurE (allantoin, uracil, uric acid) transporters. Truncation of the C-tail of these transporters led to stabilization in the plasma membrane under all conditions tested, implying the existence of cis-acting elements necessary for regulated internalization and turnover. Systematic mutational analysis showed that stabilization in the plasma membrane was due to the genetic deletion of specific Lys residues present in the truncated segments, a strong indication that Fur ubiquitination is the primary molecular modification necessary to elicit endocytosis. Surprisingly however, C-terminal truncations also resulted in differential modifications of Fur transport activities. This suggests that the C-terminal cytoplasmic domain of Furs includes elements necessary for substrate translocation. Whether these elements affect directly the transport mechanism, or modify Fur homodimerization or interactions with other proteins, is a challenge for investigation. The role of the C-terminal region in Fur function is currently investigated and relevant results will be presented

Vascular endothelial growth factor and cysteinyl leukotrienes in sputum supernatant of patients with asthma

SummaryBackgroundVascular endothelial growth factor (VEGF) is considered to be the most important angiogenic factor in asthma. Cysteinyl leukotrienes (Cyst-LTs) have been implicated in vascular permeability in asthma. Cyst-LTs receptor antagonists modulate vascular permeability by reducing VEGF expression.ObjectiveWe aimed to determine the levels of VEGF and Cyst-LTs in sputum supernatants of patients with asthma and to investigate possible associations within them and with airway vascular permeability (AVP) index. Possible confounding factors were also assessed.MethodsOne hundred twenty one patients with asthma (38 with severe refractory asthma, 41 smokers) and 30 healthy subjects (15 smokers) were studied. All subjects underwent lung function tests, and sputum induction for cell count identification and VEGF, Cyst-LTs, measurement in supernatants. AVP index was also assessed.ResultsBoth VEGF & Cyst-LTs (pg/ml) levels were significantly elevated in patients with asthma compared to normal subjects (median, interquartile ranges 845 [487–1034] vs. 432 (327–654) and 209 [171–296] vs. 92 [75–114] respectively, p < 0.001 for both). Multivariate regression analysis in the whole group showed a significant association of Cyst-LTs levels in sputum supernatants with VEGF levels in sputum supernatants and AVP index. A similar positive association was observed between VEGF levels in sputum supernatants and AVP index. The presence of Severe asthma was a significant covariate for both associations.ConclusionOur results indicate that Cyst-LTs may modulate vascular permeability by up-regulating VEGF expression. The above effect seems to be affected by asthma severity

Decoupling peptide binding from T cell receptor recognition with engineered chimeric MHC-I molecules

Major Histocompatibility Complex class I (MHC-I) molecules display self, viral or aberrant epitopic peptides to T cell receptors (TCRs), which employ interactions between complementarity-determining regions with both peptide and MHC-I heavy chain ‘framework’ residues to recognize specific Human Leucocyte Antigens (HLAs). The highly polymorphic nature of the HLA peptide-binding groove suggests a malleability of interactions within a common structural scaffold. Here, using structural data from peptide:MHC-I and pMHC:TCR structures, we first identify residues important for peptide and/or TCR binding. We then outline a fixed-backbone computational design approach for engineering synthetic molecules that combine peptide binding and TCR recognition surfaces from existing HLA allotypes. X-ray crystallography demonstrates that chimeric molecules bridging divergent HLA alleles can bind selected peptide antigens in a specified backbone conformation. Finally, in vitro tetramer staining and biophysical binding experiments using chimeric pMHC-I molecules presenting established antigens further demonstrate the requirement of TCR recognition on interactions with HLA framework residues, as opposed to interactions with peptide-centric Chimeric Antigen Receptors (CARs). Our results underscore a novel, structure-guided platform for developing synthetic HLA molecules with desired properties as screening probes for peptide-centric interactions with TCRs and other therapeutic modalities

Serum Levels of Surfactant Proteins in Patients with Combined Pulmonary Fibrosis and Emphysema (CPFE)

Introduction Emphysema and idiopathic pulmonary fibrosis (IPF) present either per se or coexist in combined pulmonary fibrosis and emphysema (CPFE). Serum surfactant proteins (SPs) A, B, C and D levels may reflect lung damage. We evaluated serum SP levels in healthy controls, emphysema, IPF, and CPFE patients and their associations to disease severity and survival. Methods 122 consecutive patients (31 emphysema, 62 IPF, and 29 CPFE) and 25 healthy controls underwent PFTs, ABG-measurements, 6MWT and chest HRCT. Serum levels of SPs were measured. Patients were followed-up for 1-year. Results SP-A and SP-D levels differed between groups (p = 0.006 and p= 26 ng/mL) presented a weak association with reduced survival (p = 0.05). Conclusion In conclusion, serum SP-A and SP-D levels were higher where fibrosis exists or coexists and related to disease severity, suggesting that serum SPs relate to alveolar damage in fibrotic lungs and may reflect either local overproduction or overleakage. The weak association between high levels of SP-B and survival needs further validation in clinical trials

Drug Eluding Stents for Malignant Airway Obstruction: A Critical Review of the Literature

Lung cancer being the most prevalent malignancy in men and the 3rd most frequent in women is still associated with dismal prognosis due to advanced disease at the time of diagnosis. Novel targeted therapies are already on the market and several others are under investigation. However non-specific cytotoxic agents still remain the cornerstone of treatment for many patients. Central airways stenosis or obstruction may often complicate and decrease quality of life and survival of these patients. Interventional pulmonology modalities (mainly debulking and stent placement) can alleviate symptoms related to airways stenosis and improve the quality of life of patients. Mitomycin C and sirolimus have been observed to assist a successful stent placement by reducing granuloma tissue formation. Additionally, these drugs enhance the normal tissue ability against cancer cell infiltration. In this mini review we will concentrate on mitomycin C and sirolimus and their use in stent placement

The role of VEGF in promoting cysteinyc leukotrienes related inflammation in asthmatic smokers and in patients with refractory asthma

Vascular endothelial growth factor (VEGF) is considered to be the most important angiogenic factor in asthma. Cysteinyc leukotrienes (Cyst-LTs) have been implicated in vascular permeability in asthma. Cyst-LTs receptor antagonists modulate vascular permeability by reducing VEGF expression.Objective: We aimed to determine the levels of VEGF and Cyst-LTs in sputum supernatants of patients with asthma and to investigate possible associations within them and with airway vascular permeability (AVP). Posssible confounding factors were also assessed.Methods: One hundred twenty one patients with asthma (38 with severe refractory asthma, 41 smokers) and 30 healthy subjects (15 smokers) were studied. All subjects underwent sputum induction for cell count identification and VEGF, Cyst-LTs measurement in supernatants. AVP index was also assessed.Results: Both VEGF & Cyst-LTs (pg/ml) levels were significantly elevated in patients with asthma compared to normal subjects (median, interquartile ranges 845[487-1034] vs 432 (327-654) and 209[171-296] vs 92[75-114] respectively, p<0.001 for both). Multivariate regression analysis in the whole group showed a significant association of Cyst-LTs levels in sputum supernatants with VEGF levels in sputum supernatants and AVP index. A similar positive association was observed between VEGF levels in sputum supernatants and AVP index. The presence of Severe asthma was a significant covariate for both associations. Conclusion: Our results indicate that Cyst-LTs may modulate vascular permeability by up-regulating VEGF expression. The above effect seems to be affected by asthma severity.Ο αγγειακός ενδοθηλιακός αυξητικός παράγοντας (VEGF) θεωρείται σημαντικός αγγειογενετικός παράγοντας στο άσθμα. Τα κυστεινικά λευκοτριένια (Cyst-LTs)εμπλέκονται στην αγγειακή διαπερατότητα στο άσθμα. Οι ανταγωνιστές των υποδοχέων των κυστεινικών λευκοτριενίων επηρεάζουν την αγγειακή διαπερατότητα μειώνοντας την έκφραση του VEGF. ΣΚΟΠΟΣ: Ο προσδιορισμός των επιπέδων του VEGF και των κυστεινικών λευκοτριενίων στο υπερκείμενο πτυέλων ασθενών με άσθμα και η πιθανή συσχέτιση μεταξύ τους καθως και με τον δείκτη αγγειακής διαπερατότητας (AVP index). ΜΕΘΟΔΟΣ: Μελετήθηκαν 121 ασθενείς με άσθμα (38 με σοβαρό ανθιστάμενο άσθμα, 41 καπνιστές) και 30 υγιείς (15 καπνιστές). Όλοι υπεβλήθησαν σε πρόκληση πτυέλων για προσδιορισμό του τύπου κυττάρων και μέτρηση VEGF και κυστεινικών λευκοτριενίων στο υπερκείμενο πτυέλων. Εκτιμήθηκε και ο δείκτης AVP. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Τα επίπεδα του VEGF και των Cyst-LTs (pg/ml) ήταν σημαντικά αυξημένα σε ασθενείς με άσθμα, συγκριτικά με την ομάδα ελέγχου (median, interquartile ranges 845 [487-1034] vs. 432(327-654) and 209 [171-296] vs. 92 [75-114] αντίστοιχα, p < 0.001), με σημαντική συσχέτιση μεταξύ των επιπέδων των κυστεινικών λευκοτριενίων με τα επίπεδα του VEGF στο υπερκείμενο πτυέλων και τον δείκτη AVP. Παρόμοια θετική συσχέτιση παρατηρήθηκε ανάμεσα στα επίπεδα του VEGF στο υπερκείμενο πτυέλων και του δείκτη AVP.Η παρουσία σοβαρού ανθιστάμενου στην θεραπεία άσθματος ήταν ένας σημαντικός παράγοντας και για τις δύο συσχετίσεις. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι τα κυστεινικά λευκοτριένια μπορεί να τροποποιήσουν την αγγειακή διαπερατότητα μέσω αύξησης της έκφρασης του VEGF. Η παραπάνω δράση φαίνεται να επηρεάζεται από την βαρύτητα του άσθματος

Υπηρεσίες Εντοπισμού Θέσης του Χρήστη Smartphone ως Εργαλείο Μάρκετινγκ

Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο--Μεταπτυχιακή Εργασία. Διεπιστημονικό-Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών (Δ.Π.Μ.Σ.) “Διοίκηση Επιχειρήσεων (ΜΒΑ)